Ana Ivanovic

Robert

Ana Ivanović (ur. 6 listopada 1987 w Belgradzie) – serbska tenisistka, finalistka wielkoszlemowego Roland Garros w 2007 roku.

Ana rozpoczęła zawodową karierę w sierpniu 2003 roku. Przez długi czas zajmowała pozycję numer jeden wśród serbskich tenisistek, co zmieniło się w 2006 roku, kiedy do dobrej formy powróciła Jelena Janković. Na najwyższe w dotychczasowej karierze miejsce w rankingu WTA - 4. awansowała w sierpniu 2007. W rankingu deblistek notowana najwyżej na pięćdziesiątym miejscu w 2006 roku.

Finalistka juniorskiego Wimbledonu z 2004 roku (porażka z Kateriną Bondarenko).

Do 2006 roku reprezentowała Serbię i Czarnogórę, po odłączeniu się Czarnogóry jest reprezentantką Serbii.

W 2008 roku poprowadzi najprawdopodobniej 53. Konkurs Piosenki Eurowizji

Kariera tenisowa
Jej przygoda z zawodowymi turniejami rozpoczęła się w 2003 roku w Luksemburgu, gdzie jednak nie udało się jej znaleźć w drabince głównej turnieju (przegrała w drugiej rundzie eliminacji 1/6 z Sofią Arvidsson). Już w kolejnym sezonie podniosła swoją pozycję rankingową o 608 miejsc, co było absolutnym rekordem sezonu 2004. Zakwalifikowała się do turniejów w Birmingham i Wiedniu, ale w obydwu odpadła w pierwszej rundzie. Poległa również we wczesnym fazach eliminacji do US Open. W swoim kolejnym starcie w Zurychu, po przejściu eliminacji (w których pokonała Klarę Koukalovą i Jelenę Kostanić), ograła Francuzkę Tatianę Golovin 7/5 6/7(2) 7/6(3). W drugiej rundzie trafiła na Venus Williams, z którą obydwa sety przegrała w tie-breakach do jedenastu i do sześciu. W obydwu odsłonach miała piłki setowe, ale ich nie wykorzystała. W Luksemburgu, jako sto dwunasta zawodniczka na świecie, ograła Anne Kremer, [8] Shinobu Asagoe, przegrała w ćwierćfinale z Anabel Mediną Garrigues. Dobre wyniki zapewniły jej miejsce wśród stu najlepszych tenisistek na świecie. W tym sezonie Ana wygrała też kilka turniejów z cyklu ITF.

Już na początku roku 2005 wygrała turniej Richard Luton Properties International w stolicy Australii. Ana przeszła kwalifikacje do tego turnieju, a w ćwierćfinale wygrała z rozstawioną Marion Bartoli. W ciągu całego turnieju, łącznie z eliminacjami, straciła tylko jednego seta w meczu drugiej rundy z Evie Dominiković 5/7 6/3 6/4. Był to jej pierwszy zawodowy tytuł. Zapisała się też w historii jako dwudziesta szósta kwalifikantka, która wygrała turniej zawodowy. Doszła do trzeciej rundy Australian Open, eliminując Ivetę Benesovą i Marię Kirilenko, ulegając Amélie Mauresmo. Odpadła w pierwszej rundzie w Antwerpii, również z Mauresmo przegrała w Ad-Dausze. Nie zakwalifikowała się do turnieju w Dubaju. W Miami osiągnęła ćwierćfinał, po raz kolejny ulegając Francuzce Mauresmo. Po drodze do tego meczu pokonała jednak tak znane zawodniczki, jak Nadia Pietrowa, Nicole Vaidišová i Swietłana Kuzniecowa. Kilka tygodniu później osiągnęła półfinał w Warszawie, przegrywając 4/6 5/7 z Justine Henin-Hardenne, późniejszą mistrzynią. Pokonała między innymi Wierę Zwonariewą i Nathalie Dechy. W Rzymie ograła Tatianę Golovin i Annę Czakwetadze, przegrała z Patty Schnyder. Na kortach Rolanda Garrosa, w swoim drugim zawodowym starcie w imprezie wielkoszlemowej, osiągnęła ćwierćfinał. Jeszcze do końca 2006 roku był to jej najlepszy wielkoszlemowy rezultat. Ograła Amélie Mauresmo i Francescę Schiavone, przegrała z Pietrową. W debiucie na Wimbledonie doszła do trzeciej rundy, zaliczyła też drugą rundę US Open. W drugiej rundzie w Zurychu, w drodze do półfinału, wygrała ze swoją rodaczką, Jeleną Janković. Na koniec sezonu osiągnęła półfinał w Linzu. Po zawodach w szwajcarskim Zurychu została jedną z dwudziestu najlepszych zawodniczek na świecie.

Przed turniejem Australian Open 2006 nie broniła tytułu z Canberry, wystartowała w turnieju wyższej kategorii w Sydney, gdzie wygrała z Mauresmo w drugiej rundzie, ale później przegrała ze Swietłaną Kuzniecową. W trzech kolejnych turniejach odpadała w drugiej rundzie (Australian Open, Tokio i Antwerpia). Doszła do ćwierćfinału Indian Wells i czwartej rundy Miami (znów ulegając Mauresmo). Pokonała Martę Domachowską w pierwszej rundzie w Warszawie. Przegrała niespodziewanie w ćwierćfinale z Anną Czakwetadze. Wystąpiła w Berlinie, w trzeciej rundzie French Open poległa w meczu z Anastazją Myskiną. Osiągnęła deblowy finał w s'Hertogenbosch z Marią Kirilenko. Doszła do czwartej rundy Wimbledonu, przegrywając, oczywiście, z Mauresmo. Na kortach twardych w San Diego doszła do trzeciej rundy, a w Los Angeles do ćwierćfinału (przegrała z Janković). Ana wygrała w Montrealu, gdzie kolejno pokonała następujące zawodniczki: Tatianę Golovin, Jie Zheng, Jelenę Janković, Katarinę Srebotnik, Dinarę Safinę i Martinę Hingis. Najsłabsza z wymienionych tenisistek, Chinka Zheng, była wówczas klasyfikowana na dwudziestym siódmym miejscu! Ana straciła właśnie z nią jedynego seta w turnieju. W trzeciej rundzie US Open przegrała z Sereną Williams. Na Bali i w Luksemburgu przegrała w pierwszej rundzie. W Linzu pokonała Michaellę Krajicek, Agnieszkę Radwańską, przegrała z Szarapową. Na koniec sezonu doszła do ćwierćfinału w Hasselt.

Rok 2007 rozpoczęła turniejem w Gold Coast, gdzie doszła do ćwierćfinału, ulegając Shahar Peer. Następnie zagrała w Sydney, tam w drugiej rundzie pokonała Nadię Pietrową, ale w kolejnym etapie uległa Nicole Vaidisovej. Po pokonaniu Vanii King i stracie seta w meczu z Agnieszką Radwańską w Melbourne przegrała łatwo ze znacznie niżej rozstawioną Wierą Zwonariewą. Fenomenalny występ Ana odnotowała w Tokio, gdzie osiągnęła finał. Pokonała swoją odwieczną krajową rywalkę, Jelenę Janković, liderkę rankingu Marię Szarapową, a w decydującej rozgrywce uległa gwieździe tego turnieju, Martinie Hingis. Odpadła w ćwierćfinale w Antwerpii, przegrywając z Kim Clijsters. Na turnieju w Indian Wells rozstawiona była z numerem dziesiątym, w pierwszej rundzie skorzystała więc z wolnego losu. Następnie wygrała z Vanią King i Alicią Molik. W czwartej rundzie przegrała niespodziewanie z Sybille Bammer. Dość sensacyjnie odpadła w drugiej rundzie w Miami z Jarosławą Szwedową. W grze podwójnej z Marią Kirilenko przegrały w pierwszej rundzie z Nicole Pratt i Emilie Loit. Kolejne dobre występy Ana odnosiła na kortach ceglastych. Osiągnęła półfinał w Amelia Island, pokonując w ćwierćfinale Jelenę Janković, a następnie ulegając Tatianie Golovin. W Charleston udział w turnieju zakończyła na III rundzie przegrywając z Wierą Zwonariewą. Potem było tylko lepiej. Zaczęło się od wygranego turnieju w Berlinie, gdzie pokonała Patty Schnyder oraz w finale Swietłanę Kuzniecową, po czym jej kolejny start był wydarzeniem historycznym. Jako dziewiętnastolatka dotarła do finału wielkoszlemowego turnieju Rolanda Garrosa w Paryżu, którego stała się sensacją, pokonując po drodze m.in. Swietłanę Kuzniecową oraz Marię Szarapową i przegrywając w ostatnim pojedynku gładko z Justine Henin 1/6 2/6.

Tym niemniej sensacja była dość duża, a wynik z Paryża pozwolił Anie na zajęcia najwyższego w karierze miejsca zawodowym rankingu - pozycji szóstej. W sezonie trawiastym Serbka odpadła w ćwierćfinale niewielkiego turnieju w 's-Hertogenbosch z Danielą Hantuchovą, w Wimbledonie doszła aż do półfinału. Przegrała z późniejszą mistrzynią Venus Williams, ale poprawiła własny rekord tego turnieju, gdyż w 2006 roku osiągnęła czwartą rundę. Zbiegiem okoliczności obydwie finalistki Roland Garros odpadły na etapie półfinałów (Justine Henin przegrała z Marion Bartoli).

W lipcu 2007 Ana podpisała trzyletni kontrakt sponsorski z firmą Verano Motors, dystrybutora samochodów marki Peugeot w Serbii, Czarnogórze i Bośni. Sponsor gwarantuje jej między innymi własny samochód na każdym turnieju tenisowym. Umowa została uznana za największy kontrakt w historii Serbii.

Tymczasem tenisistka podjęła decyzję o wycofaniu się z turnieju w San Diego z powodu kontuzji lewego kolana, której nabawiła się na Wimbledonie. Następnie odniosła swój czwarty tytuł w karierze, pokonując Nadię Pietrową w finale turnieju w Los Angeles. Po tym sukcesie awansowała na 4 miejsce w rankingu WTA.

Na US Open dotarła do jednej szesnastej, pokonana przez Venus Williams. 28 września 2007 otrzymała oficjalną kwalifikację do turnieju mistrzyń po tym, jak w ćwierćfinale w Luksemburgu pokonała Tatianę Golovin.