Lindsay Davenport

Robert

Lindsay Ann Davenport, po mężu Leach (ur. 8 czerwca 1976 w Palos Verdes, Kalifornia), tenisistka amerykańska, zwyciężczyni trzech turniejów wielkoszlemowych, liderka rankingu światowego, mistrzyni olimpijska.

Zawodniczka praworęczna, dysponująca potężnym pierwszym serwisem i dobrą grą wolejową, przede wszystkim jednak silnymi uderzeniami z głębi kortu (bekhend oburęczny).

Kariera sportowa

Od 1993 ze statusem tenisistki zawodowej; w turniejach wielkoszlemowych debiutowała już w 1991, została jednak wyeliminowana w I rundzie US Open. W 1993 dotarła w tym turnieju już do IV rundy (1/8 finału), a w 1994 była w ćwierćfinałach Australian Open i Wimbledonu. Kolejne wielkoszlemowe ćwierćfinały to Australian Open 1995 i French Open 1996; w 1997 po raz pierwszy wystąpiła w półfinale (US Open). Szczególnie udany miała sezon 1998 – półfinały w Australii i Francji, ćwierćfinał na Wimbledonie, wreszcie pierwsze zwycięstwo w Wielkim Szlemie – US Open. W 1999 wygrała Wimbledon (w finale z Niemką Graf), była w półfinałach US Open i Australii i ćwierćfinale Rolanda Garrosa; w 2000 wygrała Australian Open, ponadto przegrywała w finałach Wimbledonu (z Venus Williams) i US Open. W 2001 półfinalistka Australii i Wimbledonu, ćwierćfinalistka US Open; w kolejnym sezonie mocno ograniczyła starty z powodu kontuzji, zaliczyła jednak półfinał US Open. 2003 ponownie półfinalistka US Open, ćwierćfinalistka Wimbledonu; w 2004 osiągnęła ćwierćfinał w Australii, IV rundę na Rolanda Garrosa oraz półfinały Wimbledonu i US Open.

W styczniu 2005 awansowała do finału Australian Open zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej. W singlu przegrała decydujący mecz z Sereną Williams, w deblu – w parze z Coriną Morariu – uległa australijsko-rosyjskiemu duetowi Molik-Kuzniecowa.

W latach 1994-2002 i 2004 występowała w turniejach Masters; wygrała tę imprezę w 1999, przegrała w finale w 1994 i 2001. Wygrywała także Masters deblistek w latach 1996-1998 (kolejno w parze z Mary Joe Fernandez, Janą Novotną i Nataszą Zwieriewą).

W październiku 1998 osiągnęła po raz pierwszy pozycję liderki rankingu światowego w grze pojedynczej; w październiku 1997 była także liderką listy deblowej. Powróciła na pozycję nr 1 w grze pojedynczej 18 października 2004 (zastępując Francuzkę Amélie Mauresmo) i utrzymała pierwsze miejsce w rankingu do końca roku. Zdobyła złoty medal olimpijski w singlu na igrzyskach w Atlancie (1996), pokonując w finale Hiszpankę Sanchez-Vicario.

Do listpopada 2007 wygrała 53 turnieje w grze pojedynczej oraz 36 w deblu; 1993-2000 i 2002 reprezentowała USA w Pucharze Federacji. W styczniu 2004 zdobyła dla USA (razem z Jamesem Blake'm) Puchar Hopmana.

Pierwszą połowę roku 2005 Davenport może uznać za bardzo udaną. Nie oddała prowadzenia w rankingu WTA i dwa razy wystąpiła w finale wielkoszlemowego turnieju: Australian Open, gdzie przegrała 6:2 3:6 0:6 ze swoją rodaczką Sereną Williams oraz Wimbledonu, gdzie uległa 6:4 6:7(4) 7:9 starszej siostrze swej pogromczyni z Melbourne, Venus (najdłuższy wimbledoński finał singla kobiet w karierze). Zwyciężyła w Dubaju, na Amelia Island, New Haven, Bali, Filderstadt i Zurychu. Liczba jej wygranych imprez sięgnęła powyżej 50. Wycofała się z kilku turniejów z powodu kontuzji, kilkakrotnie poddawała spotkania. Sezon zakończyła na pierwszym miejscu listy światowej.

Na początku sezonu 2006 przegrała w ćwierćfinale Australian Open z późniejszą finalistką, Justine Henin. Po turnieju straciła pozycję liderki rankingu na rzecz Kim Clijsters. Wycofała się z turnieju w Japonii, miesiąc później dotarła do półfinału w Dubaju, ulegając finalistce Marii Szarapowej. Jej przegrana w czwartej rundzie Indian Wells to pierwszy przypadek w historii turnieju, gdy w ćwierćfinale nie zagrała żadna reprezentantka gospodarzy.

Z powodu licznych kontuzji (głównie pleców) nie występowała na kortach aż do sierpnia. Nie wystąpiła w wielkoszlemowych Roland Garros i Wimbledonie. Powróciła w Los Angeles, w pierwszej rundzie została niespodziewanie pokonana przez Samanthę Stosur, wówczas najlepszą deblistkę świata. Najlepszym występem w sezonie był turniej Pilot Pen Tennis w New Haven, w którym doszła do finału, pokonując po drodze m.in. Francescę Schiavone i Amelie Mauresmo. Skreczowała przy stanie 0/6 0/1 przeciwko Belgijce Hardenne z powodu kontuzji prawego ramienia. Ta sama zawodniczka pokonała ją w ćwierćfinale US Open, w którym Lindsay pokonała Jelenę Kostanic 6/0 6/0 ("rowerkiem"). Pod koniec sezonu osiągnęła półfinał na Bali i ćwierćfinał w Pekinie. W Bali zwyciężyła grę podwójną w parze z Coriną Morariu. To jej 36. tytuł deblowy.

Zakończyła sezon na dwudziestym piątym miejscu rankingu WTA i to najlepsza pozycja amerykańskiej tenisistki w tej klasyfikacji na koniec sezonu 2006. Drugą pozycję (w rywalizacji wewnątrzkrajowej) osiągnęła Meghann Shaughnessy (37), a następną Shenay Perry (44). Tenis amerykański wyraźnie osłabł w tym sezonie, o czym świadczą bardzo niskie pozycje sióstr Williams, które odnotowały w sezonie tylko kilka występów.

W połowie grudnia 2006 menedżer tenisistki ogłosił, iż Lindsay spodziewa się pierwszego dziecka, które ma przyjść na świat wczesnym latem. 30-letnia tenisistka będzie pauzować w sezonie 2007. Jednak w ostatnim czasie dyrektor turnieju WTA na kortach twardych w New Haven, Anne Worcester poinformowała iż Davenport ma zamiar wystartować turnieju który odbędzie się 19 a zakończy 25 sierpnia. Będąc na 234 pozycji w rankingu wystartowała w turnieju na Bali. Pokonała kolejno Eleni Daniilidou, Julie Jitty. W ćwierćfinale miała przed sobą 3 rakietę świata - Jelenę Janković. Pokonała ją trzech setach. W pófinale spotkała się z Sarą Errani, którą pokonała do jednego i do trzech. W finale wygrała z Danielą Hantuchovą wynikiem 6/4 3/6 6/2. W ich dotychczasowych meczach jest 7:0 na korzyść Amerykanki.
Następnie Lindsay doszła do półfinału w Pekinie, przegrywając z Jeleną Jankovic.
W listopadzie Amerykanka wygrała turniej w Quebecu, pokonując w finale Ukrainkę Julię Vakulenko 6-4 6-1

Życie prywatne

Jest córką Winka Davenporta, który był reprezentantem Stanów Zjednoczonych na letnich igrzyskach olimpijskich w siatkówce w 1968 roku w Meksyku. Matka, Ann, jest prezydentem Siatkarskiej Organizacji w Karolinie Południowej.

25 kwietnia 2003 roku na Hawajach poślubiła bankiera i byłego amerykańskiego tenisistę, Johna Leacha. Jest bratową słynnego tenisisty amerykańskiego, Ricka Leacha. 10 czerwca 2007 roku Lindsay urodziła syna, któremu nadane zostały imiona Jagger Jonathan.