Marion Bartoli

Robert

Marion Bartoli (ur. 2 października 1984 w Le Puy-en-Velay) - francuska tenisistka, jedna z niewielu zawodniczek, grających oburęczny forehand i backhand. W lutym 2000 roku otrzymała status profesjonalny. Finalistka wielkoszlemowego Wimbledonu w roku 2007.

Zadebiutowała w gronie zawodowych tenisistek w Roland Garros w 2001 roku, przegrywając w pierwszej rundzie z Kolumbijką Cataliną Castano. Również w Australian Open 2002 odpadła w pierwszej rundzie, ulegając Słowence Tinie Pisnik. W tym samym roku grała w turnieju głównym French Open, przegrywając w pierwszej rundzie z numerem 26 imprezy, Japonką Ai Sugiyamą. Prawdziwy sukces dotychczasowej kariery osiągnęła w swojej kolejnej szansie wielkoszlemowej na kortach Flushing Meadows w Nowym Jorku. Przebrnęła trzy rundy kwalifikacji, ograła Arantxę Sanchez Vicario, Rossanę De Los Rios, ulegając dopiero w trzeciej rundzie Lindsay Davenport. Pierwszy turniej zawodowy, który zaliczyła, a który nie był imprezą wielkoszlemową, to Gold Coast. Przegrała w pierwszym meczu z Chorwatą Silviją Talają. W styczniu 2003 doszła do półfinału w Canberze, kończąc swój udział trzysetowym pojedynkiem z Francescą Schiavone, ale w pierwszej rundzie Australian Open 2003 trafiła na Magdalenę Malejewą. Kolejny lepszy rezultat osiągnęła dopiero w marcu w Indian Wells, dochodząc do ćwierćfinału (wygrana nad Lindsay Davenport, porażka z Sereną Williams, najwyżej rozstawioną). W maju osiągnęła ćwierćfinał Strasburga, przegrała z Wierą Zwonariewą. Debiut na Wimbledonie zakończyła na pierwszej rundzie, trafiając od razu na Danielę Hantuchovą. Ta sama zawodniczka i na tym samym etapie zablokowała jej dalszą drogę na US Open. Sezon 2004 to na początku półfinał w Auckland (porażka z Ashley Harkleroad), druga runda międzynarodowych mistrzostw Australii (z [22] Patty Schnyder), półfinał w Hyderabad. W sierpniu osiągnęła półfinał w Cincinnati, ćwierćfinał w Forest Hills (mecz przeciwko [1] Jelenie Lichowcewej oddany walkowerem). Na zakończenie sezonu odpadła w drugiej rundzie w Linzu.

2005 - osiągnęła półfinał w Auckland (wyeliminowała [2] Jeleną Janković), ćwierćfinał w Canberze i Paryżu (na hali), także w Ad-Dauha i Eastbourne. Dotarła do trzeciej rundy US Open, ćwierćfinału w Seulu, półfinału w Quebec City.

W 2006 roku odniosła pierwsze singlowe zwycięstwo w Auckland. Grała m.in. z najwyżej rozstawioną Nadieżdą Pietrową w półfinale, Rosjanka skreczowała w trzecim secie. Dopiero w Birmingham osiągnęła ćwierćfinał, podobnie było w Cincinnati i New Haven. Trzecia runda US Open, finał na Bali, przegrany ze Swietłaną Kuzniecową. Doszła do półfinału w Seulu, odniosła zwycięstwo w Tokio w pierwszym w historii meczu zawodniczek, uderzających oburęczny forehand i backhand.

W 2004 roku w Casablance wygrała turniej deblowy, w parze z Emilie Loit. W Taszkiencie doszła do finału z Marą Santangelo. W 2005 roku wygrała w Pattaya, a w 2006 w Pradze.

Reprezentantka Francji w Pucharze Federacji w 2004 roku. Klasyfikowana jako trzecia rakieta Francji (po Mauresmo i Pierce). Jako juniorka, wygrała US Open 2001. Klasyfikowana na trzecim miejscu w rankingu juniorskim. Podziwia Monicę Seles i Peta Samprasa.

W lipcu 2007 roku doszła do finału wielkoszlemowego Wimbledonu, pokonując w półfinale liderkę rankingu tenisistek, Justine Henin. W decydującym spotkaniu przegrała z Venus Williams 4/6 1/6. To największe osiągnięcie Marion w tenisowej karierze.

Po US Open 2007 została pierwszą rakietą Francji, wyprzedzając dotychczasową nr 1 kraju Amelie Mauresmo o 5 punktów.

Podczas Porsche Tennis Grand Prix w Stuttgarcie przegrała w 1 rundzie z Polką Agnieszką Radwańską 6/0, 2/6, 1/6, mimo że prowadziła 6/0, 2/0.