Nadieżda Pietrowa

Robert

Nadieżda Wiktorowna Pietrowa, ros. Надежда Викторовна Петрова (ur. 8 czerwca 1982 w Moskwie), tenisistka rosyjska, klasyfikowana w czołowej dziesiątce rankingu światowego zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej.

Pochodzi z rodziny sportowej. Ojciec Wiktor Pietrow startował jako młociarz, matka Nadieżda Ilina zdobyła brąz olimpiady w Montrealu (1976) w sztafecie 4x400 m; po zakończeniu karier oboje rodzice pracują jako trenerzy lekkoatletyki. Początek kariery Pietrowej związany jest z Polską, zawodniczka przez kilka lat mieszkała i trenowała w Krakowie. W 1998 wygrała rywalizację juniorek w grze pojedynczej na French Open. Jako tenisistka zawodowa występuje od września 1999.

Tenis Pietrowej, podobnie jak większości grających równocześnie Rosjanek, opiera się na silnych uderzeniach z głębi kortu (bekhend oburęczny). Spośród swoich rywalek Pietrowa wyróżnia się dobrymi warunkami fizycznymi (prawie 180 cm).

Reprezentowała Rosję w Pucharze Federacji w 2001 oraz na igrzyskach olimpijskich w Atenach (2004).

Pierwszy raz do czołowej setki rankingu awansowała w 1999, dwa lata później była w pierwszej pięćdziesiątce. Po słabszym sezonie 2002 powróciła do szerokiej czołówki światowej i wkróce znacznie poprawiła swoje miejsce, kończąc kolejne dwa lata (2003, 2004) na miejscach nr 12, blisko pozycji uprawniającej do startu w Masters. Dwukrotnie osiągnęła półfinały turniejów wielkoszlemowych – French Open 2003 i 2005, ponadto była ćwierćfinalistką US Open 2004, Wimbledonu 2005 i US Open 2005. Jej najwyższa dotychczasowa pozycja w rankingu WTA to 6. (w kwietniu 2004).

W październiku 2005 wygrała pierwszy w swej karierze turniej WTA Tour – Generali Ladies w austriackim Linzu. Drugi tytuł zdobyła w marcu 2006 w Ad-Dausze, pokonując w finale Francuzkę Amélie Mauresmo. Miesiąc później wygrała turnieje Bausch & Lomb Championships w Amelia Island, pokonując w finale Włoszkę Francescę Schiavone (pierwsze zwycięstwo nad Schiavone w ich piątym pojedynku) oraz w Charleston (w finale ze Szwajcarką Patty Schnyder).

Jeszcze lepsze wyniki osiąga jako deblistka, do marca 2006 wygrała 11 turniejów (w tym Masters i Italian Open w Rzymie); w marcu 2005 była klasyfikowana jako nr 3 rankingu deblistek.

Sezon 2006 rozpoczęła od półfinału w turnieju niższej kategorii w Auckland, tydzień później oddała walkowerem mecz ćwierćfinałowy w Sydney przeciwko Justine Henin-Hardenne. Nadia uległa rodaczce Szarapowej w ćwierćfinale Australian Open. Zwycięstwo turniejowe, po serii ćwierćfinałów i półfinałów, osiągnęła w Ad-Dauha, pokonując w finale Amelie Mauresmo. Francuzka zrewanżowała się w ćwierćfinale w Miami. Nadia rozpoczęła serię fantastycznych zwycięstw: wygrała turniej w Amelia Island, następnie w Charleston oraz Berlinie, pokonując w finale Belgijkę Henin-Hardenne. Przełomowym momentem sezonu był turniej French Open, gdzie Rosjanka, zaliczana do ścisłych faworytek, odpadła w pierwszej rundzie z Akiko Morigami. Od tej pory aż do US Open nie wygrała żadnego ze spotkań! Na nowojorskich kortach przegrała z Tatianą Golovin w trzeciej rundzie. Zrewanżowała się jednak Francuzce, wygrywając z nią w finale w Stuttgarcie - to był z kolei punkt zwrotny, Pietrowa zdawała się wracać do optymalnej formy. Potwierdzają to jej kolejne wyniki - finały w Moskwie, Linzu oraz wygrana nad liderką rankingu Mauresmo w meczach grupowych WTA Tour Championships w Madrycie (Pietrowa przegrała jednak z Henin-Hardenne i Hingis i nie zdołała awansować do fazy pucharowej turnieju).

W 2007 roku zdobyła wraz z Dmitrijem Tursunowem Puchar Hopmana.

W paryskim turnieju Open Gaz de France odniosła pierwsze turniejowe zwycięstwo w tym roku. W drodze do finału pokonała między innymi Amelie Mauresmo 5-7 6-4 7-6, mimo że w ostatnim secie przegrywała 1-4. W finale zwyciężyła Czeszkę Lucie Safarovą 4-6 6-1 6-4 i odniosła siódme zwycięstwo w turnieju WTA. Osiągnęła też półfinał deblowy ze Swietłaną Kuzniecową. W Antwerpii dotarła do ćwierćfinału. Wystąpiła w Amelia Island jako obrończyni tytułu, tam była najwyżej rozstawiona. W grze podwójnej z Lisą Raymond odpadła w ćwierćfinale. W maju w Warszawie odpadła w drugiej rundzie, przegrywając z Włoszką Marą Santangelo. W Los Angeles dotarła do finału, gdzie pokonała ją Ana Ivanović.

Ulubioną nawierzchnią Nadii jest twarda, ponieważ jest tenisistką grającą agresywnie. Lubi szybko kończyć piłki, nie przepada za dłuższymi wymianami. Część swojej młodości spędziła w Egipcie, gdzie jej rodzice pracowali jako trenerzy. Najchętniej odwiedza Chorwację, to według niej najpiękniejszy kraj.